Φτιάχνοντας αιθέρια έλαια

Η συνηθέστερη μέθοδος παραλαβής αιθέριων ελαίων είναι η απόσταξη, εν θερμώ ή εν ψυχρώ.
Απαραίτητο εργαλείο όμως είναι ένας αποστακτήρας.
Αν και υπάρχουν στο εμπόριο αποστακτήρες για οικιακή χρήση, το κόστος είναι αρκετά υψηλό για να επενδύσει κανείς.
Κάποιοι καταφεύγουν σε ιδιοκατασκευές αλλά κυρίως για την εν θερμώ απόσταξη αυτές μπορεί να είναι επικίνδυνες για την ασφάλειά μας.
Παρ όλα αυτά, υπάρχουν απλές μέθοδοι που θα μας δώσουν μικρές ποσότητες από αιθέρια έλαια χωρίς όμως την ποιότητα του καθαρά απεσταγμένου και χωρίς την πολύ δυνατή μυρωδιά του.
Είναι όμως ό,τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε αρχίζοντας να πειραματιζόμαστε ώστε να διαπιστώσουμε αν θέλουμε ή μπορούμε να ασχοληθούμε περισσότερο.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να προσέξουμε να μαζεύουμε τα υλικά μας όταν θα έχουν τη  μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε έλαια.
Για τα άνθη, οι καλύτερες ώρες είναι πολύ νωρίς το πρωί ή ακόμα καλύτερα τα μεσάνυχτα.
Αρκετές συνταγές μαγείας μάλιστα μας λένε οτι όχι μόνο πρέπει να μαζεύονται βράδυ αλλά δεν θα πρέπει να μαζεύονται ενώ υπάρχει ηλεκτρικό φως.
Βλέπουμε με τη βοήθεια της Σελήνης ( για το λόγο αυτό η Πανσέληνος είναι σημαντική ) και αν υπάρχει λόγος ( όταν τα μαζεύουμε από ανοιχτό χώρο, δάσος, μεγάλη αυλή κλπ )  με την επιπλέον βοήθεια ενός  λαδοφάναρου.
Το στάδιο της ανθοφορίας, δηλαδή η εποχή που συγκομίζουμε το υλικό μας είναι επίσης σημαντικό.
Δεν αφήνουμε το λουλούδι να ανοίξει εντελώς.Τότε, δίνει τη μυρωδιά του στο χώρο που φύεται το φυτό αλλά δεν θα μας δώσει ούτε μεγάλη ποσότητα, ούτε πολύ καλή ποιότητα αιθέριου ελαίου.
Αν θέλουμε να μαζέψουμε φύλλα  ή πράσινους βλαστούς , τα μαζεύουμε ακριβώς πριν την ανθοφορία του φυτού.
Μετά την ανθοφορία, οι χυμοί και πολλά συστατικά από τα πράσινα μέρη πηγαίνουν στα άνθη και έτσι τα πρώτα χάνουν σε ποσότητα και ποιότητα, ή αχρηστεύονται εντελώς.
Αντιθέτως, αν μαζεύουμε ρίζες ή ξυλώδη μέρη, προτιμάμε το φθινόπωρο - για τα φυλλοβόλα φυτά-και αν μαζεύουμε καρπούς, εξαρτάται από τον καρπό.
Επιλέγουμε άγουρους - όπως τα αμύγδαλα είτε σε διάφορα στάδια ωρίμανσής τους όπως τα εσπεριδοειδή.

Μία μέθοδος που αντικαθιστά με τον καλύτερο τρόπο την απόσταξη είναι η έγχυση.
Η διαφορά της συνηθισμένςη έγχυσης με αυτήν των αιθέριων ελαίων είναι οτι το μέσον της δεν είναι νερό αλλά κάποιο λιπαρό συστατικό.
Η διαφορά αυτής της μεθόδου με τις υπόλοιπες είναι οτι δεν χρειάζεται να κάνουμε εξαγωγή του αιθέριου με αλκοόλη από τον λιπαρό του υποδοχέα για να το χρησιμοποιήσουμε.

Αιθέριο έλαιο τριαντάφυλλου.
Μαζεύουμε μισανοιγμένα μπουμπούκια και τα τοποθετούμε σε ένα πλαστικό σακουλάκι που κλείνει μόνο του.
Τα χτυπάμε ελαφρώς με ένα ξύλινο γουδοχέρι θέλοντας να σπάσουμε τη συνεκτικότητα των ιστών τους που κρατάνε τους θύλακες των αιθέριων ελαίων.

Βάζουμε τα πέταλα σε ένα γυάλινο βάζο και συμπληρώνουμε με λάδι βάσης που επιλέγουμε.
Για 1/4 του φλυτζανιού πετάλων βάζουμε 1/2 του φλύτζανιού λάδι.
Το λάδι βάσης μπορεί να είναι αμυγδαλέλαιο, jojoba, ελαιόλαδο, καρθαμέλαιο ή λάδι canoba.
Σφραγίζοντας το βάζο το κουνάμε καλά και ακολούθως το αφήνουμε για 24 ώρες.
Στραγγίζουμε και απομακρύνουμε τα πέταλα.
Βάζουμε στο μίγμα μας άλλο ένα τέταρτο του φλυτζανιού  ( ή την ποσότητα της αρχικής μας αναλογίας ) και επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία.
Μετά και τη δεύτερη δόση των πετάλων, δοκιμάζουμε τη μυρωδιά του μίγματός μας.
Αν μας φανεί αδύναμη, επαναλαμβάνουμε και με τρίτη δόση.
Όταν έχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε, στραγγίζουμε καλά και αποθηκεύουμε το μίγμα σε ένα σκουρόχρωμο γυάλινο μπουκάλι μακριά από το ηλιακό φως.

Αισθησιακό αιθέριο έλαιο.
Βάζουμε με την ίδια διαδικασία 1/4 του φλυτζανιού άνθη γιασεμιού και λεβάντας και ξυλάκια βανίλιας. Τη βανίλια τη χτυπάμε κάπως περισσότερο από όσο τα άνθη μας.
Η αναλογία μεταξύ των διαφορετικών υλικών είναι περίπου ίση αλλά μπορούμε να τη δοκιμάσουμε σε διαφορετικές ανάλογα με το τι μας αρέσει περισσότερο.
Προσθέτουμε ένα φλυτζάνι έξτρα παρθένου ελαιόλαδου σε ένα βάζο και αφήνουμε για 48 ώρες, κατόπιν, το αποθηκεύουμε στο σκουρόχρωμο μπουκαλάκι των αιθέριων ελαίων.
Η μυρωδιά του είναι αρκετά διακριτική αλλά όταν θα κάνουμε μασάζ μ ' αυτό στο δέρμα μας, θα γίνει πολύ πιο έντονη.
Η ιδιαιτερότητα του γιασεμιού είναι οτι χρειάζεται θερμότητα σε αντίθεση με το τριαντάφυλλο που δεν του είναι απαραίτητη.

Aιθέριο λάδι γιασεμιού.
Αναμιγνύουμε σε αναλογία 1 φλυτζάνι λάδι βάσης για κάθε 1/4 του φλυτζανιού πετάλων και ζεσταίνουμε το μίγμα σε χαμηλή φωτιά για 4 ώρες, κατά προτίμηση σε κεραμική κατσαρόλα.
Στραγγίζουμε και σφραγίζουμε το καθαρό μας αιθέριο έλαιο σε σκουρόχρωμο μπουκαλάκι.


Επειδή αυτές η μέθοδοι είναι αρκετά συντηρητικές ως προς την απαίτηση υλικού, μπορεί ο καθένας να δοκιμάσει συνθέσεις από όσα νομίζει οτι του αρέσουν για να καταλήξει σε κάποιες που του είναι οι πλέον αρεστές.

Read more »

Αιθέρια έλαια

Τα αιθέρια έλαια παρασκευάζονται με δυσκολία και με απαίτηση μεγάλου όγκου υλικών.

Αυτό, είναι οτιδήποτε χρειάζεται να ξέρουμε όταν ακριβοπληρώνουμε ένα φυσικό αιθέριο έλαιο.

Κάποιες φορές, με χρήση μεγάλης ποσότητας υλικών φτιάχνουμε μόνοι μας τα αιθέρια έλαια - και το αποτέλεσμα είναι μερικές σταγόνες προϊόντος.

Γιατί φτιάχνουμε φυσικά αιθέρια έλαια τότε?

Οι λόγοι είναι αρκετοί.

Σήμερα, έχουμε τη δυνατότητα να εξερευνήσουμε μία μεγάλη αγορά που μας προσφέρει τη δυνατότητα να βρούμε το δυνατόν πιο καθαρά αιθέρια.

Αυτά, θα πρέπει να είναι οργανικά , να προέρχονται από φυτά που καλλιεργήθηκαν βιολογικώς, και να έχουν παρασκευασθεί χωρίς πολλές ή ακατάλληλες χημικές προσθήκες.

Η πιστοποίηση όμως για το προϊόν είναι ένα θέμα που κατά τη γνώμη μου είναι εκτός ελέγχου.

Τα περισσότερα, δεν είναι πιστοποιημένα.

Ένα μεγάλο λάθος που κάνουμε είναι να μπερδεύουμε την μη πειραματική εφαρμογή σε ζώα με την οργανικότητα του προϊόντος.

Το ένα, δεν προϋποθέτει το άλλο.

Έτσι, η πιστοποίηση οτι το προϊόν που επιλέγετε δεν έχει δοκιμασθεί σε ζώα δεν σημαίνει τίποτα για την ποιότητα του προϊόντος.

Θα πρέπει να αναζητήσετε και άλλα στοιχεία.

Η φυσικότητα του προϊόντος λοιπόν είναι ο σπουδαιότερος λόγος για να φτιάξουμε τα δικά μας αιθέρια έλαια.

Η μικρή ποσότητα που θα λάβουμε δεν είναι πάντοτε απαγορευτική καθώς σπάνια χρειαζόμαστε περισσότερες από μερικές σταγόνες.

Τα αιθέρια έλαια, με όποιον τρόπο και αν έχουν φτιαχτεί χρειάζονται πολύ μεγάλη προσοχή στις ποσότητες και στους χειρισμούς μας.

Δεν τα χρησιμοποιούμε ποτέ συμπυκνωμένα.

Δεν τα μυρίζουμε απευθείας από τη φιάλη τους.

Αν θέλουμε να τα μυρίσουμε, ρίχνουμε μία ελάχιστη ποσότητα σε κάποιο χαρτί και τα μυρίζουμε από το χαρτί.

Δεν τα φέρνουμε σε επαφή με το δέρμα μας - κυρίως των χεριών όπως δουλεύουμε μ'αυτά.

Δεν τα χρησιμοποιούμε κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης.

Τα κρατάμε μακριά από παιδιά.

Δεν τα χρησιμοποιούμε ενώ έχουν λήξει.

Αν φτιάχνουμε εμείς τα αιθέρια, θα δίνουμε διάρκεια χρήσης τους για τρεις μήνες.

Τα αιθέρια έλαια είναι πτητικά, εξατμίζονται πολύ εύκολα και δεν είναι ελαιώδη όπως τα φυτικά έλαια, δηλαδή, δεν αφήνουν λεκέδες αν πέσουν σε ένα ύφασμα.

Αν λερωθούμε από σταγόνα τους και δούμε το λεκέ να παραμένει, δεν είναι εξ'αιτίας του αιθέριου αλλά εξ'αιτίας του λίπους μέσα στο οποίο είναι διαλυμένα.

Ακόμα και το μικρό μπουκαλάκι που περιέχει το αιθέριο έλαιο δεν το περιέχει αυτούσιο αλλά σε πυκνή διάλυση, το φιαλίδιό του δηλαδή φέρει και το λίπος με το οποίο έχει εξαχθεί το αιθέριο.

Για να διαλύσουμε - και άλλο- το αιθέριο έλαιό μας χρειαζόμαστε ένα ουδέτερο λάδι που λέγεται βάση και συνήθως είναι αμυγδαλέλαιο, λάδι jojoba, ακόμα και ελαιόλαδο.

Το πρόβλημα κακής ποιότητας όταν ξέρουμε οτι το αιθέριο είναι ανόθευτο και καθαρά φυτικό, συνήθως επικεντρώνεται στην ποιότητα του λίπους με το οποίο έχει εξαχθεί το αιθέριο έλαιο και παραμένει σ'αυτό πυκνά διαλυμένο και στη βάση της τελικής διάλυσης.

Επομένως, ακόμα και αν εμείς φτιάχνουμε τα αιθέριά μας, και πάλι θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν θα επιλέξουμε το προϊόν της βάσης χρήσης του.

Ο άλλος λόγος που φτιάχνουμε εμείς τα αιθέρια έλαιά μας, είναι η ενέργεια.

Τα αιθέρια έλαια, έχουν φυσικές ( μηχανικές ) και χημικές ιδιότητες που αντιγράφονται καθώς σήμερα μπορούν να παραχθούν και συνθετικά με πιστότατη αντιγραφή των βιοχημικών τους δεσμών.

Όμως , οι ιδιότητες δεν αντιγράφονται.

Ένα φυσικό και ένα συνθετικό δεν έχουν τις ίδιες όσο και αν προσπαθούμε.

Αυτό, για τους βιοχημικούς είναι μία σπαζοκεφαλιά.

Για τις ιστορίες, τις παραδόσεις, τις θρησκείες και τον αποκρυφισμό των λαών είναι αυτονόητο: Τα αιθέρια έλαια, έχουν συμπυκνωμένη  ενέργεια , έχουν το " κάτι "  εκείνο της πάνω από την περιγραφόμενη από τη βιοχημεία και ανιχνεύσιμη ύλη τους που δίνει την ιδιότητα, η οποία, είναι τελικά, ανεξάρτητη από την ύλη.

Μπορεί η ύλη τους ( οι βιοχημικοί τους δεσμοί ) να δίνουν τη βάση, να δίνουν το γενικό γνώρισμα με το οποίο εκδηλώνεται η ιδιότητά τους, όμως, η ίδια η ιδιότητα δεν περιγράφεται μόνο από την ύλη.

Γεγονός είναι οτι οι χημικώς ανεξήγητες διαφορές μεταξύ ενός φυσικού και ενός συνθετικού αιθέριου έλαιου ήταν για μένα μία επιγραμματική υποκίνηση για να αρχίσω τις χρόνιες αναζητήσεις μου για το λόγο της διαφοράς.

Τα αποτελέσματα των αναζητήσεών μου διαφαίνονται , δεν είναι δύσκολο να τα συμπεράνει κανείς διαβάζοντας αυτά τα κείμενα, αλλά ακόμα δεν έχω καταλήξει σε κάποιο πάγιο συμπέρασμα και μάλλον δεν θα καταλήξω ποτέ καθώς η προσωπική μου τάση της θεωρητικοποίησης και εκλογίκευσης με εμποδίζει να δεχτώ το μυστηριακό ως το τέλος μίας υπόθεσης.

Η ενέργεια, η καθαρή ενέργεια που μόνο τα φυσικά αιθέρια έλαια μας δίνουν έχει εξαιρετικά αποτελέσματα σε κάθε είδους εφαρμογή θεραπείας και περιποίησης.

Η ενέργεια αυτή στη μαγεία έχει τη μέγιστη εφαρμογή.

Τα αιθέρια έλαια λαμβάνουν περίοπτη θέση σε όλα τα τελετουργικά.

Ακόμα και αν δεν αποτελούν κάποια από τα υλικά μιας διαδικασίας spelling είναι αυτά που εξαγνίζουν το μάγο πριν την τελετή, το χώρο του, τα υλικά του, προστατεύουν και προετοιμάζουν τα της τελετής.

Για το κάθε τι υπάρχουν συγκεκριμένα αιθέρια έλαια.

Τα κεριά του βωμού για παράδειγμα ντύνονται με ακακία, κανείς ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσει έλαιο από πορτοκάλι για κάτι τέτοιο.

Η ακακία όμως είναι και το αιθέριο έλαιο το οποίο καθαρίζει εκκλησιαστικά σκεύη.

Δεν ξέρω πόσοι έχουν μυρίσει λάδι ακακίας αλλά μία μόνο εντύπωση από τη μυρωδιά του θα σας πει όσα δεν θα σας πουν χιλιάδες λέξεις.

Μερικές φορές, η γνωστή ρήση μία εικόνα χίλιες λέξεις μπορεί να αντικατασταθεί με το μία οσμή  ,εκατομμύρια λέξεων.

Αρκετά από τα αιθέρια έλαια δεν έχουν τον ίδιο αντίκτυπο σε όλους.

Υπάρχουν μεν οι γενικές τους ιδιότητες , ξέρουμε ποιά συμβάλλουν στην χαλάρωσή μας, ποιά στην τόνωση, ποιά στη σεξουαλική διέγερση κλπ αλλά είναι σημαντικό να βρει ο καθένας μας ποιά του ταιριάζουν περισσότερο.

Μυρίστε ένα αιθέριο έλαιο και σημειώστε με προσοχή το πριν και το μετά.

Παρατηρήστε αν υπάρχει αξιοσημείωτη διαφορά στη διάθεσή σας και καταγράψτε την.

Επαναλάβετε ενώ είστε σε διαφορετική προσωπική διάθεση από την προηγούμενη φορά.

Για κάποιο λόγο εγώ δεν έχω καμμία θετική αντίδραση στο ylang ylang και στο σανταλόξυλο ενώ συνήθως όλοι τα λατρεύουν κυριολεκτικά.

Αν θέλω να μελαγχολήσω θα μυρίσω νερολί ή κάποια άσπρα ή κίτρινα λουλούδια.

Βρίσκοντας ο καθένας μας ποιά αιθέρια του ταιριάζουν, ανακαλύπτει, εμπειρικά έστω την ιδιοσυγκρασία του όπως την περιγράφουν οι διάφορες τάσεις και φιλοσοφίες- Ιπποκρατική, Αγιουβέρδα κλπ.

Η ενίσχυση της ιδιοσυγκρασίας μας με αυτά που της ταιριάζουν περισσότερο, είναι επίσης ενέργεια.

Η ενέργεια του αιθέριου ελαίου προστιθέμενη στη δικιά μας θετική ενέργεια μπορεί να εκλύσει πολλή δύναμη, να γίνει ένα ανίκητο μέσο για όσα επιδιώκουμε.

Το πρόβλημα εδώ είναι η σωστή διαχείριση της ενέργειας, και η διοχέτευσή της στους σωστούς στόχους.

Κάπου εδώ όμως, τελειώνει η περιοχή των βοτάνων και αρχίζει η περιοχή της κοσμοθεωρίας, της φιλοσοφίας, της θρησκείας και  του κώδικα ηθικής της μαγείας.

Read more »

La vie en rose- Χάντρες

Hold me close and hold me fast

The magic spell you cast

This is la vie en rose

 Τα τριαντάφυλλα , από τα πλέον αγαπητά αρωματικά φυτά δεν είναι μόνο αυτά τα πανέμορφα και ευωδιαστά λουλούδια που όλοι μας αγαπάμε.
Με πολλές ιδιότητες θεραπευτικές και καλλυντικές έχουν από αιώνες χρησιμοποιηθεί σε πάμπολλα σκευάσματα.
Οι μάγισσές μου στις οποίες τόσο αναφέρομαι, έχουν τόσες συνταγές με τριαντάφυλλα που απαριθμούν εκατομμύρια σελίδων, όλες αφιερωμένες στην ομορφιά και στην  αγάπη.

Μία μέρα, η Χλωρίδα βρήκε στο δάσος το νεκρό σώμα μίας πανέμορφης νύμφης.

Θέλοντας να κάνει κάτι γι’ αυτό, ζήτησε τη βοήθεια της Αφροδίτης και του Διόνυσου.

Το σώμα της όμορφης νύμφης έγινε ένα φυτό που είχε πλέον την ομορφιά και το όνομα που του χάρισε η Αφροδίτη, το γλυκό νέκταρ που του χάρισε ο Διόνυσος, προικίστηκε με τη γοητεία και τη λάμψη που έδωσαν οι Μοίρες και με την τελική βοήθεια του Απόλλωνα, άνθισε και έδειξε στον κόσμο όλη την χαρισμένη από τους θεούς ομορφιά…

Το τριαντάφυλλο, γεννήθηκε.

Χάντρες από τριαντάφυλλο.
Oι χάντρες, αγαπημένες από πάντα κατασκευές έχουν εξέχουσα θέση στα κοσμήματα τις βικτωριανής εποχής.

Όταν οι προ-προ γιαγιάδες μιλούσαν για κόκκινες χάντρες φυλαχτά και γούρια, δεν εννούσαν τις από ορυκτό υλικό ή γυαλί βαμμένες, αλλά τις φτιαγμένες με ροδοπέταλα.
Όμορφες άνισες χάντρες που φαίνονται οτι είναι χειροποίητες, που αναδύουν τη μυρωδιά του τριαντάφυλλου διακριτικά κάθε φορά που θερμαίνονται από την τριβή τους με το δέρμα, ίσως κάπως εύθραστες αλλά προσωπικές, μπορούν να μας βοηθήσουν να φτιάξουμε κάτι τόσο προσωπικό και μοναδικό που να περικλείει όλη τη φιλοσοφία της μαγείας γύρω από την έλξη της θετικότητας  και της αγάπης.
" μία ροζ ή κόκκινη  χάντρα στο δεξί χέρι ελκύει την αγάπη " 

Ο δημιουργός του κόσμου κατά τον αρχαίο Hindu  μύθο, ο Brahma, διαφώνησε με τον Vishnu , τον προστάτη του κόσμου για το αν είναι πιο όμορφο το τριαντάφυλλο ή ο λωτός υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί να υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το δεύτερο..

Όμως, ο Brahma, δεν είχε δει ποτέ του τριαντάφυλλο, και όταν τελικά είδε για πρώτη φορά, άλλαξε αμέσως γνώμη.

Ως επιβράβευση, δημιούργησε τη Lakshmi, μία πανέμορφη νύφη για το Vishnu, φτιάχνοντας την από 108 μεγάλα ροδοπέταλα και 1008 μικρά.

Όταν φτιάχνουμε κοσμήματα από τριαντάφυλλα, φτιάχνουμε μικρές νεράιδες ή μικρές ολόδικές μας Lakshimi, αυτές οι κατασκευές μπορούν να περικλείσουν πολλή από την ενέργειά μας και να μας βοηθήσουν να τη συγκεντρώνουμε και να τη διοχετεύουμε με πολλή θετικότητα..

Tα αυθεντικά ροζάρια είναι φυσικά φτιαγμένα από πέταλα τριαντάφυλλου.
Η ευωδιά από τις χάντρες τους καθώς τις τρίβουμε με το χέρι μας βοηθά στη συγκέντρωση και στην ένταση της.
Η προσευχή, είναι  ό,τι πιο θετικό και δυνατό μπορούμε να εκλύσουμε έξωθεν αλλά το μυστηριακό της κομμάτι δεν θα μας απασχολήσει προς το παρόν.

Φτιάχνοντας τις δικές μας χάντρες:

Βήμα 1.
Μαζεύουμε ή αγοράζουμε τριαντάφυλλα ή ροδοπέταλα ( το δεύτερο, αν είναι εφικτό θα μας γλυτώσει από πολύ χρόνο να τα καθαρίσουμε ) ενώ είμαστε σίγουροι οτι τα λουλούδια μας δεν έχουν ψεκαστεί με φυτοφάρμακα.
Για 60 χάντρες θα υπολογίσουμε τριαντάφυλλα μισής ολάνθιστης τριανταφυλλιάς, ή μία σακκούλα ροδοπέταλα.
Βήμα 2.
Χτυπάμε ελαφρά τα ροδοπέταλα σε ένα blender.
Βήμα 3.
Τα τοποθετούμε σε ένα σκεύος ( κατά προτίμηση από χυτοσίδηρο ) μαζί με νερό σε αναλογία 1 φλυτζάνι νερό ανά 4 φλυτζάνια ροδοπέταλα και σιγοβράζουμε το μείγμα για 1 ώρα.
To σκεύος, αν είναι σιδερένιο μαυρίζει ευκολότερα τον φυτικό μας πηλό και όσο και αν φαίνεται παράξενο, οι πιο αγαπημένες χάντρες τριαντάφυλλου είναι μαυριδερές.
Βήμα 4.

Aπομακρύνουμε το σκεύος από τη φωτιά και το αφήνουμε να "ηρεμήσει" όλο το βράδυ.
Βήμα 5.
Επαναλαμβάνουμε τα βήματα 3 και 4 προσθέτοντας - με προσοχή όσο νερό χρειάζεται.
Βήμα 6.
Μετά από 2 μέρες ελέγχουμε αν το μείγμα μας έχει πάρει τη μορφή υγρού πηλού, αν όχι, συνεχίζουμε την επεξεργασία για ακόμα 1 ή το πολύ 2 μέρες.
Βήμα 7.
Πλάθουμε το μείγμα μας σε μικρές στρόγγυλες χάντρες, δουλεύοντας με το χέρι μας όσο να πάρουν το δυνατόν πιο συμμετρικό στρόγγυλο σχήμα.
Αφήνουμε τις χάντρες να στεγνώσουν σε χαρτί κουζίνας γι 1-2 μέρες, τόσο όσο να δείχνουν πιο ξηρές αλλά χωρίς να σκληρήνουν τόσο ώστε να μην αλλάζουν με επιπλέον πλάσιμο.
Βήμα 8.

Περνάμε οδοντικό νήμα ή καλύτερα πετονιά από μία μεγάλη βελόνα και αρμαθιάζουμε τις χάντρες μία μία προσπαθώντας να τις περάσουμε από το κέντρο τους.
Βήμα 9.
Κρατάμε την αρμαθιά μας οριζόντια, τεντωμένη ώστε να στεγνώσουν οι χάντρες τις οποίες τις γυρίζουμε γύρω από το σκοινί αρκετά συχνά για να μην κλείσει η οποή τους.
Μία εβδομάδα είναι αρκετή για να σκληρύνουν οι χάντρες μας και να μπορούμε να τις χρησιμοποήσουμε για τα κοσμήματά μας.
Βήμα 10.
Στο τέλος, μπορούμε να τις γυαλίσουμε τρίβοντάς τες με ένα μαλακό πανί.

Το πιθανότερο είναι οτι οι χάντρες θα έχουν ένα σκούρο χρώμα σχεδόν μαύρο.
Η τεχνική που αναπτύσσω είναι απλή και ίσως, απλοϊκή αλλά οι χάντρες που φτιάχνονται- σχετικά εύκολα, είναι αρκετά ανθεκτικές.

Αν κάποιος έχει τη δεξιότητα να φτιάξει κοσμήματα, μπορεί και να τις πιέσει ή και να τις βάψει αλλά ίσως έτσι χάσουν τις πιο εσωτερικές τους ιδιότητες αν και θα διατηρήσουν την ομορφιά του σπάνιου και αυθεντικού που ακόμα και μόνο αυτήν, είναι ένα σπάνιο αριστοτέχνημα.

Read more »

Παρασκευή Βάμματος

Η χρήση των βαμμάτων είναι αποκλειστικά εξωτερική.
Είναι σημαντικό να προγραμματίζουμε τα βάμματα που θα χρειαστούμε επειδή χρειάζονται αρκετό χρόνο για να γίνουν, από 2 βδομάδες ως 45 μέρες.

Αναλογίες: 

Αν δεν υπάρχουν ειδικές οδηγίες για τις ποσότητες των υλικών και το χρόνο παραμονής του βάμματος σε στάδιο επεξεργασίας, οι συνηθέστερες αναλογίες είναι:

1 ως 4 μέρη βοτάνου σε 8 μέρη πόσιμης αλκοόλης το λιγότερο 75 % και 4 μερών νερού.

Η καθαρότερη από γεύση και προσθήκες πόσιμη αλκοόλη είναι συνήθως η βότκα αν και έχω κατά καιρούς δοκιμάσει πολύ ενδιαφέροντα σκευάσματα που στη σύνθεσή τους υπήρχε η άοσμη κρητική ρακή.

Όταν το βότανο ή ένα από τα βότανα  μας το επιτρέπουν όπως  το τριαντάφυλλο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί  καθαρή αλκοόλη εργαστηρίου αλλά μόνο από όσους έχουν κάποια εξοικείωση με το χειρισμό των υλικών.

Κάποια hodoo σκευάσματα  έχουν αλκοόλη που δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι και εννοείται οτι οι παρασκευαστές τους δεν λένε συνταγή.
Αν δεν είστε σίγουροι πως η συνταγή που βρίσκετε ψάχνοντας σε βιβλία ή στο διαδίκτυο είναι η πραγματική καθώς η μυστικοπάθεια κυριαρχεί και είναι ένας από τους βασικούς λόγους που  η χρήση των βοτάνων έχει αναχθεί σε μαγεία ( με ότι και αν σημαίνει την κάθε φορά αυτός ο όρος) είναι καλύτερο να μην τη χρησιμοποιείτε, τουλάχιστον εντατικά.

Γενικοί χειρισμοί: 

Βάζουμε τα υλικά μας σε ένα γυάλινο βάζο με λαστιχένιο πώμα ( χρειάζεται προσοχή καθώς τα μεταλλικά πώματα μπορεί να δώσουν υλικό τους στο σκεύασμά μας με αποτέλεσμα να το κάνουν από ακατάλληλο έως και επικίνδυνο ή τοξικό).
Το πώμα από φελλό είναι επίσης αδρανές αλλά σημαίνει και απώλεια μέρος του οινοπνεύματος από εξάτμιση γιατί συνήθως δεν μπορούμε να το κλείσουμε αεροστεγώς με ευκολία.

Τοποθετούμε το βάζο μας στο φως για 2 βδομάδες αναδεύοντάς το και ελέγχοντάς το καθημερινά.
Θα πρέπει να βλέπουμε μέρα με τη μέρα το βότανο να αποδομείται.
Στο τέλος της διαδικασίας το στραγγίζουμε από  τα υπολείμματα με τη βοήθεια μίας γάζας και κρατάμε το βάμμα σε καθαρό και καλά σφραγισμένο μπουκάλι από σκούρο γυαλί, πάλι χωρίς μεταλλικό πώμα.

Είναι πολύ σημαντικό να βάζουμε μία ετικέτα με την ημερομηνάι παρασκευής του υλικού μας.
Η χρόνος ημίσειας ζωής τους όταν τα φτιάχνουμε στο σπίτι είναι 6 μήνες.
Όταν χρησιμοποιώ συστηματικά ένα σκεύασμα υπολογίζω τόση ποσότητα ώστε να μου κρατήσει 3 μήνες -δηλαδή να τελειώσει πολύ πριν αρχίσει να χαλάει.


Το βάμμα, θα πρέπει για να το χρησιμοποιήσουμε να το αραιώνουμε σύμφωνα με τη συνταγή μας.

Εκτός από τοπική χρήση, μπορεί να προστεθεί στο μπάνιο μας για γενική εξωτερική χρήση.
Άλλες φορές προστίθεται σε νερό με το οποίο καθαρίζουμε το χώρο μας είτε για καθαριότητα, είτε εξαγνιστικά.

Στη δεύτερη περίπτωση, για τον εξαγνιστικό καθαρισμό του σώματός μας ή του χώρου μας, ή όταν γενικά θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε τελετουργικά, η διαδικασία παρασκευής του, αρχίζει από τη Νέα Σελήνη και τελειώνει στην επόμενη Πανσέληνο.

Read more »

Τα κυριότερα παρασκευάσματα των φαρμακευτικών φυτών

Τα παρασκευάσματα από τα βότανα διαφέρουν ως προς τον τρόπο που γίνονται ανάλογα με το μέρος του φυτού που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε, το είδος του φυτού και τον τρόπο που θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε έτσι ώστε να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα εξαγωγής της δραστικής ουσίας που μας ενδιαφέρει ως προς την ποσότητα και τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά και  το χρόνο που θέλουμε να τη διατηρήσουμε.

 

Αφέψημα

Είναι η εξαγωγή των επιθυμητών δραστικών ουσιών των μερών του φυτού ( ρίζες, φλούδες, κοτσάνια, σπόροι ) με τη μέθοδο του βρασίματος τους με νερό. Η διάρκεια του βρασμού εξαρτάται ανά περίπτωση αφεψήματος.

Τα βρασμένα μέρη του φυτού απομακρύνονται και το υγρό χρησιμοποιείται καθαρό και στραγγισμένο.

Εκχύλισμα

Γίνεται όταν βράσουμε το υγρό που περιέχει τα φυτά τόσο  πολύ ώστε να εξατμιστεί ένα μέρος του.

Τα βότανα τοποθετούνται σε νερό ή οινόπνευμα  σε νερό ή οινόπνευμα και ακολούθως συμπυκνώνονται  με εξάτμιση.

Ψυχρό έμβρεγμα

Είναι η εξαγωγή των επιθυμητών ουσιών ενώ βυθίζουμε τα κατάλληλα μέρη του φυτού σε κρύο νερό για χρόνο αρκετό ώστε να διαλυθούν τα συστατικά του. Το υγρό χρησιμοποιείται ύστερα από στράγγιση.

Θερμό έμβρεγμα

Είναι το ίδιο με το ψυχρό αλλά γίνεται  με χλιαρό νερό.

Βάμμα

Με τη μέθοδο αυτή οι επιθυμητές ουσίες λαμβάνονται όταν εμβαπτίσουμε τα μέρη των φυτών σε οινόπνευμα για αρκετό χρόνο. Το υγρό που προκύπτει είναι μόνο για εξωτερική χρήση.

Έγχυμα

 Συνιστάται όταν τα μέρη του φυτού που χρησιμοποιούνται είναι ευαίσθητα όπως τα άνθη τους και γίνεται όταν το θεραπευτικό μέρος του φυτού βυθίζεται σε βραστό νερό και παραμένει σ’ αυτό για 10 -20 λεπτά. Το υγρό χρησιμοποιείται καθαρό.

Read more »

Η εφαρμογή των ποιοτήτων στην αστρολογία

Οι ποιότητες και οι ιδιοσυγκρασίες στα συστήματα της Ιπποκρατικής Ιατρικής, της Αγιουβέρδα και της Κινέζικης Ιατρικής μας δίνουν όλη τη βάση της θεραπευτικής, της διατροφής και της περιποίησης που εφαρμόζουμε με τα διάφορα βότανα.
Ανάλογα με το σύστημα που επιλέγουμε , και ενώ έχουμε αποκτήσει μία υψηλή εκπαίδευση και λεπτομερείς γνώσεις, εφαρμόζουμε σε μεγάλο φάσμα όλη τη δικτυακά χτισμένη φιλοσοφία για τη θεραπεία και την ενίσχυσή μας.
Οι τροφές και τα συμπληρώματα αυτής όπως είναι τα διάφορα ροφήματα, συνδυάζονται πάντα με εξωτερική χρήση που σηνήθως εφαρμόζεται με τις αρχές της αρωματοθεραπείας, γίνεται απολύτως εξειδικευμένα από επιστήμονες όπως η Ομοιοπαθητική και μπορεί να αποτελεί μέρος θρησκευτικής τελετουργίας για τους Ινδουϊστές ή τους Βουδιστές.
Στη Δύση, από αρχαιότητας αναπτύχθηκε η Ιατρική λεγόμενη αστρολογία.
Είναι ένας ιδιαίτερος κλάδος της που απαιτεί άριστες αστρολογικές γνώσεις αλλά επίσης, άριστες γνώσεις της βοτανοθεραπευτικής.
Είναι απαραίτητο ο αστρολόγος της δυτικής αστρολογίας  που την ασκεί , να γνωρίζει την Ιπποκρατική και Γαληνική θεώρηση και κατάταξη των ιδιοτήτων των διαφόρων φαρμάκων/τροφών ( που συνήθως, όπως αναφέρθηκε ήδη, στο αρχαιοελληνικό σύστημα, σχεδόν πάντα ταυτίζονται)
Ο Βεδικός αστρολόγος θα μελετήσει τις φύσεις σύμφωνα με την κατάταξη αυτού του συστήματος.
Επειδή αυτός ο τομέας της αστρολογίας είναι συγκεκριμένος, εξειδικευμένος και αρκετά ευαίσθητος, όσοι ενδιαφέρονται να έχουν συμβουλευτική από αστρολόγο Ιατρικής αστρολογίας θα πρέπει να απευθύνονται μόνο σε όσους έχουν πιστοποιημένα παρακολουθήσει μαθήματα των σχετικών κύκλων.
Οι αστρολόγοι που εξειδικεύονται στην Ιατρική Αστρολογία μελετούν την κλασσική λεγόμενη ή παραδοσιακή αστρολογία.
Όσοι επιθυμούν να ασχοληθούν οι ίδιοι με την Ιατρική Αστρολογία, δεν χρειάζονται τις αναφορικές μου παραινέσεις καθώς γνωρίζουν τους δασκάλους στους οποίους πρέπει και μπορούν να αποτανθούν.
Το σίγουρο είναι πως αυτός ο εξειδικευμένος αστρολογικός τομέας είναι αέναα συνδεδεμένος με τη φύση και τις "φύσεις" έτσι όπως συνηθίζουμε να τις εξετάζουμε στην αστρολογία, και που τεκμηριώνει το Γιουνγκικό οτι όλα συνδέονται χωρίς να υποπέφτει στα λάθη αυτής της αρχής που η σημερινή κακώς κατανοούμενη και εφαρμοζόμενη αστρολογία συνηθίζει να ισχυρίζεται.

Ίσως, διανύοντας την εποχή του Υδροχόου, να δοθεί μία ώθηση στη βαθειά γνώση που ήδη έχουμε ως θησαυρό και να βρεθούν ή να ξαναανακαλυφθούν τρόποι απελευθέρωσης του ανθρώπου καθώς η ίδια η πραγματική γνώση είναι, εκτός από δύναμη και ελευθερία.

Read more »

Η Ιστορία και η κουλτούρα των βοτάνων στους λαούς-Μέρος 3

Κινέζικη Βοτανική Θεραπευτική

Η παραδοσιακή Κινέζικη ιατρική είναι ένα αρχαίο θεραπευτικό σύστημα με αρχές χιλιάδες χρόνια πριν, περίπου στο 2500π.Χ. Τα κείμενα που γράφτηκαν τότε μελετώνται ακόμα και εφαρμόζονται από τους επαγγελματίες ιατρούς, και ενώ έχουν γίνει πολλές προσθήκες στη βασική φιλοσοφία πολύ λίγα έχουν αφαιρεθεί. Στην Κινέζικη ιατρική, η ασθένεια θεωρείται σημείο δυσαρμονίας σε ένα άτομο ως σύνολο, έτσι το έργο που καλείται να επιτελέσει ο Κινέζος γιατρός είναι πάντα η αποκατάσταση της αρμονίας και της ισορροπίας ώστε να επιτραπεί στους θεραπευτικούς μηχανισμούς να λειτουργήσουν πιο αποδοτικά.
Τα βότανα κατέχουν κεντρική θέση στη θεραπεία, βοηθούμενα από άλλες θεραπείες όπως ο βελονισμός ή η εξειδικευμένη χειρομάλαξη. Τα τελευταία χρόνια, ηΔύση εξοικειώθηκε περισσότερο με τις Κινέζικες βοτανικές παραδόσεις που χρησιμοποιούνται σήμερα από πολλούς κατάλληλα εκπαιδευμένους επαγγελματίες γιατρούς.

Οι Αρχές της Κινέζικης Ιατρικής

-Η Θεωρία των Στοιχείων

Όπως και η παλιά Ελληνική Φιλοσοφία, η Κινέζικη παράδοση βασίζεται στη θεωρία των στοιχείων (που είναι πέντε στο μοντέλο αυτό, ενώ τα Ελληνικά είναι τέσσερα) που χρησιμοποιείται για να εξηγήσει κάθε αλληλεπίδραση μεταξύ του ανθρώπου και του περιβάλλοντος του.
Τα στοιχεία αυτά, που είναι το ξύλο, η φωτιά, η γη, το μέταλλο και το νερό, θεωρείται ότι σχετίζονται, με το ξύλο να ενθαρρύνει τη φωτιά, τη φωτιά να αναλύεται στη γη, τη γη να δίνει μέταλλο και το μέταλλο να παράγει νερό (δηλαδή όπως υγροποίηση σε μια ψυχρή μεταλλική επιφάνεια) και το νερό δίνει γένεση στο ξύλο προωθώντας την ανάπτυξη της βλάστησης.

Κάθε στοιχείο συνδέεται με ορισμένα σύνολα, που εκτείνονται από τα μέρη του ανθρώπινου σώματος και τα συναισθήματα ως τους ανθρώπινους ήχους, τις εποχές, τα χρώματα και τις γεύσεις, και όλες αυτές οι συνδέσεις στηρίζονται σε μια απλή λογική.
 Το ξύλο, για παράδειγμα, σχετίζεται με την άνοιξη και το πράσινο χρώμα, η φωτιά με το καλοκαίρι και το νερό με τους νεφρούς. Για να επικρατεί καλή υγεία, τα στοιχεία πρέπει να βρίσκονται σε αρμονία, αν ένα στοιχείο αποκτήσει υπερβολική βαρύτητα μπορεί να προκληθεί κάποια ασθένεια.

Οι Κινέζοι επαγγελματίες ιατροί συχνά ψάχνουν για την αιτία μιας αρρώστιας στο στοιχείο με το οποίο σχετίζεται: μια ηπατική νόσος (ξύλο), για παράδειγμα, μπορεί να οφείλεται σε ανεπάρκεια των νεφρών (νερό). Το ευαίσθητο στομάχι (γη) μπορεί να προκληθεί από υπερλειτουργικό συκώτι (ξύλο) που δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί από τους ελαττωματικούς πνεύμονες.

- Γιν, Γιανγκ και Κι

Η Κινέζικη θεωρία των αντιθέτων – γιν (yin) και γιανγκ (yang) – συμπληρώνει τοβασικό μοντέλο των πέντε στοιχείων.
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή κάθε τι στον κόσμο και περιέχει και συμπληρώνεται από το πολικό αντίθετο του.
Το γιν θεωρείται θηλυκό,σκοτεινό και ψυχρό, ενώ το γιανγκ χαρακτηρίζεται ως αρσενικό, φωτεινό και θερμό.

Στην παραδοσιακή Κινέζικη ιατρική, για να διατηρηθεί η υγεία, το γιν και το γιανγκ πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία και πολλές ασθένειες μπορούν να αποδοθούν στην έλλειψη ή στην περίσσεια του ενός ή του άλλου παράγοντα.

Στα διάφορα μέρη του σώματος επίσης έχουν κυρίως γιν ή κυρίως γιανγκ χαρακτηριστικά: τα σωματικά υγρά, για παράδειγμα, είναι κυρίως γιν ενώ το κι (qi), η ζωτική ενέργεια, τείνει να είναι γιανγκ.
Το κι θεωρείται ότι ρέει σε ένα δίκτυο καναλιών ή ισημερινών σε όλο το σώμα και μπορεί να διεγερθεί με το βελονισμό.

Αρχαία Κινέζικη Ιατρική

Οι αρχές της Κινέζικης βοτανοθεραπευτικής χάνονται στα βάθη του μύθου.
 Ο θρυλικός Shen Nong, ο ‘‘θεϊκός καλλιεργητής’’ που ‘‘ανακάλυψε’’ την γεωργία αναγνώρισε πολλά φαρμακευτικά φυτά. Λεγόταν ότι ο Shen Nong δοκίμαζε ‘‘εκατοντάδες βότανα και ήπιε νερό από πολλές πηγές και πηγάδια έτσι ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να ξέρουν ποια ήταν γλυκά και ποια πικρά’’.
Λέγεται ότι ανακάλυψε πως πίνετε το τσάι, όταν μερικά φύλλα τεϊόδενρου έπεσαν σε ένα τσουκάλι με νερό που έβραζε δίπλα.
Το όνομα του Shen Nong δόθηκε σε ένα Κινέζικο βιβλίο βοτανολογίας που γράφτηκε γύρω στο

200π.Χ.

Πατέρας της Κινέζικης ιατρικής θεωρίας είναι ο Κίτρινος Αυτοκράτορας, που λέγεται ότι έζησε γύρω στο 2500π.Χ. Το κλασικό κείμενο που φέρει το όνομα του, το Huang Ti Nei Ching Su Wen ή Κανόνας Εσωτερικής Παθολογίας του Κίτρινου Αυτοκράτορα χρονολογείται γύρω στο 1000π.Χ., μπορεί, ωστόσο, να αποτελεί γραπτή απόδοση της παλιάς προφορικής παράδοσης. Όπως και στη Δύση, η ιατρική της εποχής ήταν αξεχώριστη από τη φιλοσοφία και την παράδοση, και το Nei Ching είναι ένα

σημαντικό Ταοϊστικό κείμενο πλούσιο σε πνευματική σοφία.

Ιστορικά υπήρξαν πολλές διαφορετικές ιατρικές φιλοσοφίες και τεχνικές στην Κίνα, που ασκούσαν περιοδεύοντες γιατροί, βοτανοθεραπευτές ή σαμάνοι των χωριών. 

Οι Ταοϊστές φιλόσοφοι – γιατροί έγραψαν κλασικά ιατρικά κείμενα σε αυτούς προσέτρεχε η

αριστοκρατία σε περίπτωση αρρώστιας.

Σύγχρονη Κινέζικη Ιατρική

Παρόλο που μέχρι το 19ο αιώνα τα νοσοκομεία των Δυτικών ιατρικών αποστολών είχαν αρχίσει να καθιερώνονται ως εναλλακτική επιλογή, η παλιά ιατρική πρακτική επέζησε, αλλά δεν αναγνωρίστηκε ως εθνικό, πρότυπο ιατρικό σύστημα παρά μόνο στη δεκαετία του 1960 όταν ο Μάο Τσε Ντούνγκ ίδρυσε πέντε κολέγια παραδοσιακής Κινέζικης ιατρικής.

Σήμερα, την θεραπευτική παράδοση ακολουθούν παραδοσιακοί Κορεάτες,Βιετναμέζοι και Ιάπωνες ιατροί, καθώς και οι παλιές Κινέζικες ιατρικές οικογένειες, πολλές από τις οποίες έχουν  μεταναστεύσει στο Χονγκ Κονγκ, στη Σιγκαπούρη και στο Σαν Φρανσίσκο.

Η πρακτική της Κινέζικης Ιατρικής

-Θέρμανση έναντι ψύξης

Η Κινέζικη ιατρική αναγνωρίζει πέντε γεύσεις που χαρακτηρίζονται ως θερμές ή ψυχρές: οι πικάντικες και γλυκές γεύσεις θεωρούνται θερμές ενώ οι ξινές, πικρές και αλμυρές γεύσεις είναι πιο ψυχρές. Μερικά βότανα συνδυάζουν διαφορετικές γεύσεις: το όνομα wu wei zi (Schisandra chinensis) κυριολεκτικά σημαίνει ‘‘καρπός των πέντε γεύσεων’’. Τα χαρακτηριστικά αυτά καθορίζουν και το μέρος του σώματος στο οποίο δρατο βότανο.
Τα θερμά αντικείμενα, για παράδειγμα, ανυψώνονται ή επιπλέουν και έτσι τα πικάντικα και τα γλυκά βότανα επηρεάζουν τα ανώτερα και τα εξωτερικά μέρη του σώματος. Τα κρύα αντικείμενα βυθίζονται και έτσι τα ξινά, τα πικρά και τα αλμυράβότανα είναι πιο δραστικά για το κάτω μισό ή για το εσωτερικό του σώματος.
 Έτσι στα γιατρικά για την αρθρίτιδα, οι Κινέζοι προσθέτουν στο μίγμα giang huo αν πονάνε τα

χέρια, ενώ προτιμούν το du huo αν πονάνε οι γοφοί ή τα γόνατα, και αν έχει προσβληθεί όλο το σώμα βάζουν και τα δύο αυτά βότανα.

Οι καυτερές γεύσεις είναι διεγερτικές, οι ξινές προκαλούν συστολή, οι γλυκές είναι τονωτικές, οι πικρές στέλνουν το κι προς τα κάτω, ενώ οι αλμυρές είναι μαλακτικές.

-Χρήση βοτάνων

Οι Κινέζοι συνήθως χορηγούν τα βότανα σε πρότυπες συνταγές (οι εν χρήσει συνταγές είναι μερικές χιλιάδες) που προσαρμόζονται με μικρές αλλαγές στο ειδικό πρόβλημα κάθε ασθενή. Οι συνταγές μπορεί να περιέχουν μόνο δύο ή μέχρι και είκοσι βότανα και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των διαφορετικών φυτών είναι τόσο σημαντικέςόσο και οι ιδιότητες του κάθε ενός ξεχωριστά. Το αποτέλεσμα είναι συχνά ένα ισχυρό

μίγμα με θεραπευτικές δράσεις, που όμως γενικά δεν επιδέχονται επιστημονική εξήγηση.

Τα βότανα γενικά χορηγούνται σε χάπια, σκόνη ή συνηθέστερα, στην μορφή αφεψήματος ή ‘‘σούπας’’ που οι ασθενείς βράζουν στο σπίτι για μια ώρα περίπου σε ειδικά πήλινα τσουκάλια που φυλάσσονται για το σκοπό αυτό.

Μερικές φορές μαγειρεύεται θεραπευτικός χυλός, σαν πόριτζ, με βότανα και ρύζι.

-Βότανα σε βοτανολογία

Στα παραδοσιακά Κινέζικα βοτανολόγια, στα χαρακτηριστικά ενός φυτού συμπεριλαμβάνονται πάντα η γεύση, η κυρίαρχη θερμοκρασία και γενικά κάποια ένδειξη του οργάνου και των ισημερινών στους οποίους δρα. Μερικές φορές είναι προφανές το πώς σχετίζονται τα χαρακτηριστικά αυτά: Το Κινέζικο huang lian, (Coptis chinensis), για παράδειγμα, είναι ένα πολύ μικρό βότανο, είναι ψυχρό και συνδέεται με τη καρδιά –χαρακτηριστικά σύμφωνα με το μοντέλο των πέντε στοιχείων. Χρησιμοποιούνται σε

καταστάσεις που συνδέονται με υπερβολική θερμότητα στην καρδιά που στηνπαραδοσιακή Κινέζικη ιατρική οδηγεί σε αϋπνία, ταχυπαλμίες και ερυθρίαση του προσώπου.

Το Bai shao yao είναι ξινό και χρησιμοποιείται ευρέως για ηπατικά προβλήματα –που και τα δύο χαρακτηρίζουν το στοιχείο ξύλο - ενώ πολλά θρεπτικά βότανα όπως το ρύζι ή η βρώμη και τα κύρια τονωτικά όπως το gingseng, χαρακτηρίζονται ως γλυκά και κάνουν καλό στο στομάχι και στη σπλήνα.

Read more »

Η Ιστορία και η κουλτούρα των βοτάνων στους λαούς-Μέρος 2

Α γ ι ο υ β έ ρ δ α
Ο όρος Αγιουβέρδα προέρχεται από δυο ινδικές λέξεις: ayur ή ζωή και veda ή γνώση.

Η ιατρική της Αγιουβέρδα περιγράφεται έτσι ως ‘‘γνώση του πώς να ζεις’’,δίνοντας έμφαση στο ότι καλή υγεία είναι προσωπική ευθύνη του κάθε ανθρώπου.

Στην ιατρική της Αγιουβέρδα η ασθένεια θεωρείται έλλειψη ισορροπίας, τα βότανα και ο έλεγχος της δίαιτας χρησιμοποιούνται για να αποκαταστήσουν την ισορροπία.

Τα πρώτα κείμενα της Αγιουβέρδα χρονολογούνται γύρω στο 2500π.Χ., ενώ διαδοχικοί εισβολείς πρόσθεσαν νέες βοτανολογικές παραδόσεις.

 Oι Βρετανοί,  έκλεισαν τις σχολές της Αγιουβέρδα το 1833, αλλά ευτυχώς δεν εξάλειψαν τελείως όλη την αρχαία γνώση.

 Η Θιβετανική ιατρική έχει πολλά κοινά με την Αγιουβέρδα, αλλά είναι απείρως πολυπλοκότερη, έχοντας 15 υποδιαιρέσεις για τις διαθέσεις και δίνοντας μεγάλη έμφαση στην επίδραση των περασμένων ζώων – κάρμα (karma) – στην υγεία της τωρινής ζωής.

Tο μοντέλο της Αγιουβέρδα συνδέει τον μικρόκοσμο του ατόμου με τον κόσμο. Στην καρδιά του συστήματος είναι οι τρεις πρωταρχικές δυνάμεις: πράνα (prana) η αναπνοή της ζωής,

άγκνι (agni) το πνεύμα του φωτός ή της φωτιάς και σόμα (soma) μια εκδήλωση αρμονίας,

συνοχής και αγάπης.

Υπάρχουν επίσης πέντε στοιχεία από τα οποία αποτελείται όλη η ύλη:

χώμα,

νερό,

φωτιά,

αέρας

αιθέρας (ένα νεφελώδες στοιχείο που γεμίζει όλο το διάστημα και ήταν επίσης γνωστό στους Αρχαίους Έλληνες).

 

Η ιατρική της Αγιουβέρδα δίνει έμφαση στην ‘‘ολιστική’’ προσέγγιση, θεραπεύοντας το άτομο ως σύνολο με κατάλληλα γιατρικά για το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα.

Η θεραπεία μπορεί να συμπεριλαμβάνει διαλογισμό, φυσική άσκηση ή βότανα που η δράση τους εστιάζεται σε κάποια ιδιαίτερη πλευρά της ύπαρξης.

Τα προβλήματα της καρδιάς  για παράδειγμα, θεωρούνται τόσο πνευματικό ζήτημα όσο και παθολογικό, αφού η καρδιά είναι η θέση του άτμαν ή θείου εαυτού. 

Τα κατάλληλα βότανα μπορεί να είναι αρτζούνα, ένα τονωτικό της καρδιάς, με έλαιο από σανταλόξυλο ένα κατευναστικό έλαιο μασάζ για να ηρεμήσει και να ανορθωθεί η ψυχική διάθεση και να ενθαρρυνθεί το συναίσθημα της χαράς.

 Η ουσιώδης ενέργεια του σώματος (ότζας, ανάλογη με το κινέζικο κι) μπορεί να δυναμώσει με τονωτικά βότανα, όπως τα ασγουαγκάντα, σαβατάρι ή γκουντούτσι.

Όπως το wei qi των Κινέζων, το ότζας συνδέεται με το ανοσοποιητικό σύστημα και τα βότανα που το δυναμώνουν είναι συνήθωςδιεγερτικά του ανοσοποιητικού.

 Τα πέντε παγκόσμια στοιχεία μετατρέπονται από το άγκνι, τη φωτιά που πέφτει, σε τρεις διαθέσεις που επηρεάζουν την υγεία και την ιδιοσυγκρασία του ατόμου και μερικές φορές ονομάζονται υποπροϊόντα της πέψης. 

Αν η πέψη ήταν τέλεια δε θα υπήρχε ανισορροπία των διαθέσεων, αλλά επειδή δεν είναι, μπορεί να προκληθεί έλλειψη ισορροπίας και κακή υγεία.

 Ο αέρας και ο αιθέρας δίνουν το βάτα (vata, άνεμος), η φωτιά παράγει τη διάθεση πίτα (pitta, φωτιά ή χολή), ενώ το χώμα και το νερό συνδυάζονται για να δώσουν το κάφα (kapha, φλέγμα). 

Η διάθεση που επικρατεί ελέγχει το χαρακτήρα του ατόμου:

Ο τύπος βάτα συμφωνεί σε αδρές γραμμές με τη μελαγχολική προσωπικότητα του Γαληνού,

ο τύπος πίτα ταιριάζει με το χολερικό τύπο και τα άτομα τύπου κάφα θυμίζουν το φλεγματικό τύπο.

 Η τροφή, το ποτό, η ικανοποίηση των αισθήσεων, το φως, ο καθαρός αέρας και οι πνευματικές δραστηριότητες χρησιμοποιούνται για να ‘‘ταΐσουν’’ την πεπτική φωτιά και να παράγουν το σωστό μίγμα διαθέσεων.

Ένα πρόβλημα υγείας που συνδέεται με υπεράφθονο φλέγμα, όπως ο κατάρρους, με οίδημα ή κατακράτηση νερού, για παράδειγμα, θα αντιμετωπιζόταν με θερμές, ελαφρές, ξηρές τροφές, νηστεία και αποφυγή των κρύων ποτών που θα αύξαναν το κάφα. 

Οι βοτανοθεραπείες μπορεί να συμπεριλάμβαναν καυτερά μπαχαρικά, όπως το καγιέν,pippali, και κανέλλα, πικρά βότανα όπως η αλόη ή χρυσόρριζα (κουρκούμη η επιμηκής),τονωτικά με αψιά γεύση όπως το σαφράνι και διεγερτικά βότανα που καθαρίζουν το μυαλό όπως το gotu kola, το guggal και το μύρρο, όλα σχεδιασμένα έτσι ώστε να ξηραίνουν το υπεράφθονο νερό ή το φλέγμα.

 Στη θεωρία της Αγιουβέρδα, όπως και στην Ιπποκρατική,  η γεύση και το άρωμα είναι σημαντικά: 

Οι αψιές, πικρές και στυφές γεύσεις μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του κάφα, έτσι στη δίαιτα θα προτιμούνταν έναντι των γλυκών, αλμυρών ή ξινών γεύσεων. 

Η θεραπεία μπορεί επίσης να περιλάμβανε μασάζ με έλαια από βότανα, όπως ο ευκάλυπτος, κάψιμο θυμιάματος, όπως το λιβάνι και ο πάσχων να ενθαρρυνόταν να φορά φωτεινά, ζεστά κόκκινα και κίτρινα χρώματα αντί για τα ψυχρά μπλε και λευκά.

Read more »

Η ιστορία και η κουλτούρα των βοτάνων στους λαούς

Ελλαδικός χώρος- Δυτική κουλτούρα

Ο Ιπποκράτης, συστηματοποιήσε και δημιούργησε την πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη ταξινόμηση και ομαδοποίηση των φυτών διαχωρίζοντας το μύθο και το μυστηριακό από τα βότανα και τις θεραπείες τους.

Αναφέρθηκε σε 236 διαφορετικές φαρμακευτικές ουσίες από βότανα και συστηματοποίησε τη θεωρία των ιδιοσυγκρασιών, κάτι που είχε υπανιχθεί και ο Όμηρος.
Τον Ιπποκράτη συνεπικούρησε ο Αριστοτέλης με τα δύο περί βοτάνων έργα του και ακολούθησαν οι Θεόφραστος , πρόδρομος της φαρμακογνωσίας με έργο 9 βιβλίων Περί φυτών Ιστορίες , ο Διοσκουρίδης, ο Γαληνός και ο Κέλσος.
Από αυτούς ως τον Παράκελσο μεσολάβησαν ολόκληρες εποχές.


 Η Ιπποκρατική θεωρία

Αν οι άνθρωποι ζούσαν σωστά και τρέφονταν σωστά, τότε δεν θα υπήρχε η ιατρική, επειδή απλώς, δεν θα υπήρχαν αρρώστιες.

 Η άποψη αυτή διατυπώθηκε πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια και ανήκει στον πατέρα της ιατρικής επιστήμης, τον Ιπποκράτη.

Πόσες φορές η σημερινή επιστήμη ανατρέχει άραγε στα λόγια του; Αυτός ο φωτισμένος γιατρός του αρχαίου κόσμου, που μας άφησε έξι πρωτοποριακές πραγματείες για τη διατροφή, προσδιόρισε ένα σημαντικό ρόλο των αρωματικών φυτών και των βοτάνων, ορίζοντας ότι η τροφή πρέπει να εμπλουτίζεται από αρώματα για να χορταίνει κανείς με πιο λίγο φαγητό.

 Κι ένας μεταγενέστερος, φωτισμένος επίσης, γιατρός, ο Γαληνός, όρισε τρεις τομείς για το θεραπευτικό μέρος της ιατρικής: τη δίαιτα, τη χειρουργική και τη «φαρμακεία»

Ο διαχωρισμός ανάμεσα στη τροφή και το φάρμακο ήταν στα αρχαία χρόνια πολύ δύσκολη υπόθεση. Οι γιατροί της αρχαιότητας ήταν ευθυγραμμισμένη στην Ιπποκράτεια λογική που ήθελε τη τροφή να είναι μαζί και φάρμακο, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στην υγεία του ανθρώπου. Οι διδαχές του πατέρα της ιατρικής όχι μόνο διατηρούνται για αιώνες, αλλά δίνουν και την ευκαιρία στους μεταγενέστερους ιατρούς να συνεχίσουν την έρευνα. Οι τροφές είναι θερμές και ψυχρές, εκείνες που προκαλούν θέρμανση ή ψύχος. Ο Γαληνός, διάσημος γιατρός της αρχαιότητας, αναφέρεται λεπτομερώς σε βότανα που αποτελούν και τροφές και φάρμακα:

«… Δεν είναι μόνο τροφές αλλά και φάρμακα… Το μαρούλι είναι και τροφή και ψυχρό φάρμακο ενώ η ρόκα είναι και τροφή και θερμό φάρμακο… Παρομοίως και το σινάπι και η πέπερις και ο άνηθος και ο πήγανος και η ρίγανη και το φλισκούνι και η μέντα και η θρούμπα και το θυμάρι είναι όλα και τροφές και θερμά φάρμακα…»

(Γαληνός. Περί κράσεων ).

 Οι τύποι που καθόρισε ο Ιπποκράτης είναι τέσσερις και σήμερα, αυτοί εξετάζονται κατά κύριο λόγ στη Δυτική Ομοιοπαθητική.

Ο αιματώδης 

Ο μελαγχολικός 

Ο χολερικός 

Ο φλεγματικός

Αυτοί οι τύποι καθόρισαν εκτός από τις θεραπείες τη συνισταμένη της ορθής διατροφής που αποτελεί το μοντέλο της Μεσογειακής δίαιτας.

  

Μέχρι την εποχή του Ιπποκράτη (468 – 377π.Χ.) η Ευρωπαϊκή βοτανολογική παράδοση είχε ήδη απορροφήσει ιδέες από την Ασσυρία και την Ινδία, με τα βότανα της Ανατολής, όπως ο βασιλικός και το τζίντζερ, έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης και πολύπλοκη θεωρία των διαθέσεων και των ουσιωδών υγρών του σώματος είχε ήδη αρχίσει να διαμορφώνεται. 

Ο Ιπποκράτης ταξινόμησε σε κατηγορίες όλες τις τροφές και τα βότανα ανάλογα με τη θεμελιώδη τους ιδιότητα - θερμό ή ψυχρό, ξηρό ή υγρό – και θεωρούσε ότι η καλή υγεία διατηρείται όταν οι ιδιότητες αυτές είναι σε ισορροπία, καθώς και με την φυσική άσκηση και τον άφθονο καθαρό αέρα. 

Ο Πεδάνιος Διοσκουρίδης έγραψε το κλασικό του κείμενο De Materia Medica γύρω στο 60μ.Χ. και το βιβλίο αυτό παρέμεινε τοπρότυπο εγχειρίδιο για 1.500 χρόνια. Λέγεται ότι ο Διοσκουρίδης ήταν είτε ο γιατρός του Καίσαρα και της Κλεοπάτρας είτε, πιο πεζά, στρατιωτικός γιατρός κατά τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Νέρωνα. Πολλές από τις δράσεις των βοτάνων που περιγράφει ο Διοσκουρίδης μας είναι οικείες σήμερα: ο μαϊντανός ως διουρητικό, το μάραθο ως γαλακταγωγό, το μαρρούβιο αναμιγμένο με μέλι ως αποχρεμπτικό.

 Οι ελληνικές ιατρικές θεωρίες έφτασαν στη Ρώμη γύρω στο 100π.Χ. 

Με τον καιρό έγιναν πιο μηχανιστικές, παρουσιάζοντας το σώμα σαν μηχανή που πρέπει να
επιδιορθωθεί δραστικά αντί, σύμφωνα με την επιταγή του Ιπποκράτη να αφεθούν οι νόσοι να θεραπευθούν μόνες τους. Η ιατρική έγινε μια προσοδοφόρος επιχείρηση με πολύπλοκα, ακριβά γιατρικά από βότανα. 

Αντίθετος με την πρακτική αυτή ήταν ο Κλαύδιος Γαληνός (131 – 199μ.Χ.) που γεννήθηκε στην Πέργαμο της Μικρά Ασίας και ήταν γιατρός της αυλής του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου. Ο Γαληνός ξαναδούλεψε πολλές από τις παλιές ιδέες του Ιπποκράτη και διατύπωσε τις θεωρίες των διαθέσεων. Τα βιβλία του έγιναν γρήγορα τα πρότυπα ιατρικά εγχειρίδια όχι μόνο στη Ρώμη, αλλά και για τους μεταγενέστερους. Άραβες και μεσαιωνικούς γιατρούς και οι θεωρίες του επιζούν ακόμα και σήμερα στην ιατρική Γιουνάνι.

Ο Γαληνός μας άφησε επίσης μία τεράστια κληρονομιά, τα Γαληνικά του σκευάσματα που μπορούν και σήμερα να ανταγωνιστούν επάξια περίπλοκα θεραπευτικά σκευάσματα εξωτερικής χρήσης και καλλυντικά.

Read more »

Φαρμακευτικά φυτά ή βότανα

Ορισμός: 

Φαρμακευτικό φυτό καλείται κάθε φυτό που περιέχει ένα ή περισσότερα δραστικά συστατικά τα οποία έχουν την ικανότητα να προλάβουν, να ανακουφίσουν ή να θεραπεύσουν ασθένειες. Αρωματικά φυτά είναι μια μεγάλη ομάδα φυτικών ειδών με κοινό χαρακτηριστικό την περιεκτικότητα αιθέριων ελαίων σε διάφορα μέρη τους. Γενικότερα ως αρωματικό φυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί κάθε φυτό ποώδες ή ξυλώδες εφόσον διαθέτει ένα ή περισσότερα όργανα που είναι αρωματικά. Η χρήση του κοινού όρου φαρμακευτικά-αρωματικά φυτά δηλώνει ότι όπως τα αρωματικά φυτά έχουν φαρμακευτικές ιδιότητες, έτσι και τα φαρμακευτικά είναι συνήθως αρωματικά και δεν υπάρχει διαχωρισμός τους σε ξεχωριστές κατηγορίες.

Τα φαρμακευτικά φυτά πολύ συχνά ονομάζονται και βότανα. Ανατρέχοντας στον ορισμό του βοτάνου όπως αυτός δόθηκε από το λεξικό της Οξφόρδης βλέπουμε ότι βότανο είναι αυτό το φυτό του οποίου τα διάφορα μέρη ( φύλλα-μίσχοι-άνθη κλπ ) χρησιμεύουν ως τροφή ή θεραπεία χάρη στη μυρωδιά ή το άρωμά τους. Αν και στην εποχή μας ο όρος βότανο έχει περιοριστεί στα φυτά εκείνα που έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως ως πρώτη ύλη για τη δημώδη ιατρική και σύγχρονη φαρμακολογία, ανατρέχοντας στο παρελθόν βρίσκουμε ότι οι διαχωρισμοί των φυτών σε φρούτα, λαχανικά, θεραπευτικά και χόρτα ουσιαστικά δεν υπήρχαν.

 Καθώς γνωρίζουμε χρήσεις φυτών για θεραπευτικούς σκοπούς που πλέον δεν εφαρμόζονται, αλλά και καθώς ανακαλύπτονται ή ερευνώνται εκ νέου και σε σύγχρονες επιστημονικές βάσεις χρησιμότητες των διαφόρων φυτών στην πρόληψη ή ίαση ή απλά την περιποίηση και ενίσχυση του ανθρωπίνου σώματος, γίνεται και πάλι ολοένα και πιο αποδεκτή η διεύρυνση του όρου ή έστω η άμβλυνση μεταξύ των διαχωρισμών των φυτών στις κατηγορίες αυτές.Η αναβίωση του ενδιαφέροντος για τα φαρμακευτικά φυτά δεν έχει ένα προκαθορισμένο πλαίσιο αντιλήψεων και στόχων. Ωστόσο στην καθημερινή πράξη η κοινή αντίληψη περί «βοτάνου» έχει αποκτήσει πιο περιορισμένη και ειδικευμένη σημασία.

 Τα φυτά που είναι αποκλειστικώς εδώδιμα αποκλείονται από την κατάταξή τους στα φαρμακευτικά αν και ιστορικά στοιχεία μας δίνουν πληροφορίες για χρήσεις κάποιων εξ αυτών στο παρελθόν και για ιαματικούς σκοπούς. Τα φυτά συνιστώνται από ειδικούς- γιατρούς , διαιτολόγους κ.α. ακόμα και ως εδώδιμα λόγω συγκεκριμένων ιδιοτήτων τους και λόγω συστατικών τους που δρουν προληπτικά για ασθένειες ή ενισχυτικά στον ανθρώπινο οργανισμό ενώ συνεχώς προκύπτουν και νέα στοιχεία που εμπλουτίζουν την ήδη μακροσκελή λίστα των ωφελειών από την κατανάλωσή τους.

 Εδώδιμα λαχανικά όπως η ντομάτα και το μπρόκολο πρέπει να καταναλώνονται για τη μεγάλη αποτελεσματικότητά τους στη μείωση της χοληστερίνης η πρώτη και για την γενικότερη θωράκιση του οργανισμού του δεύτερου καθώς οι μελέτες καταλήγουν ότι τα συστατικά του ελευθερώνουν ουσίες του ανθρώπινου οργανισμού που έχουν δράση έως και κατά του καρκίνου. Ήδη η σύγχρονη έρευνα κατέληξε και σε παρασκευή χαπιών με κύριο συστατικό το λυκοπένιο της ντομάτας είτε κατά της χοληστερίνης είτε για αποτοξίνωση και ευεξία. Εντούτοις στην τρέχουσα έννοια των φαρμακευτικών φυτών παραμένουν κάποιες κοινοτυπίες με βασικότερες αυτήν που θέλει τη χρήση «παραδοσιακών» βοτάνων σε μικρή κλίμακα με στόχο τη βελτίωση της υγείας και της εμφάνισης μας και αυτήν που συνδέει τη χρήση τους με τον ερασιτεχνισμό και την πρόληψη. Η ιστορία των φαρμακευτικών φυτών είναι γεμάτη από μύθους που έως και σήμερα δεν έχει κατορθωθεί ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ των αξιόπιστων μαρτυριών του παρελθόντος από τη μη αξιόπιστες.

 Τα Βότανα στις εποχές των μύθων

  Η ίαση , τα ιάματα και οι γνώστες τους δεν θα μπορούσαν παρά να αποτελέσουν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι , να θεοποιηθούν , να λατρευτούν και μέσα από τους μύθους τους να διδάξουν αλλά και να παραμείνουν αξέχαστοι. Ισχυρό σύμβολο της μύησης στη βοτανοθεραπεία είναι ο Κένταυρος Χείρωνας. Πλάσμα μυθικό που έμενε στο Πήλιο, μέρος  προικισμένο με πολλά αυτοφυή θαυματουργά φυτά που αποτέλεσαν υλικά για μια πλειάδα ιαμάτων αλλά και που έκαναν τους ανθρώπους να γνωρίζουν σιγά σιγά- εμπειρικά έστω – όλο και περισσότερα από τα μυστικά της φύσης. Ο Κένταυρος Χείρωνας είναι Γιος του Κρόνου και της Ωκεανίδας Φιλύρας και δάσκαλος πολλών γνωστών μυθολογικών ηρώων. Είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε βότανα για τη θεραπεία ασθενειών και τραυμάτων. Σύμφωνα με το μύθο ο Χείρωνας ανήκε στην ξεχωριστή εκείνη φυλή των Κενταύρων, οι οποίοι είχαν θεϊκή καταγωγή και, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Κένταυρους, ήταν σοφοί, δίκαιοι, καλόκαρδοι, φίλοι και συμπαραστάτες των ανθρώπων.

Οι Έλληνες διηγούνταν ότι ο Κρόνος, ο πατέρας του Δία, ερωτεύτηκε με πάθος παράφορο την πανέμορφη Ωκεανίδα Φιλύρα. Η δύστυχη, φοβούμενη την οργή της γυναίκας του Κρόνου Ρέας, προσπάθησε να αποκρούσει τον Κρόνο. Ο πανίσχυρος θεός εξακολούθησε να πολιορκεί στενά το αντικείμενο του πόθου του. Τότε ο Κρόνος μεταμορφώθηκε σε περήφανο άτι και η Νύμφη μαγεμένη από την ομορφιά του το πλησίασε να το χαϊδέψει. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Κένταυρος Χείρωνας.

 

Οι πλανήτες και ό,τι συμβόλιζαν ή σήμαιναν , οι εποχές, οι ώρες της μέρας, οι γιορτές για τους θεούς άρχισαν να σχετίζονται με τη χρήση και το αποτέλεσμα των θεραπειών έφτασε να μην είναι τόσο σχετικό με τα φυτά τα ίδια αλλά με την ανώτερη θέληση και μοίρα τους. Τα φυτά έπαιζαν άρχισαν να έχουν ολοένα και σημαντικότερο ρόλο στην καθημερινότητα, την οικονομία, τις συναλλαγές, τις μετακινήσεις αλλά και τη λατρευτική τους ανάγκη. Ο Κένταυρος Χείρωνας είναι το δυνατότερο σύμβολο του θεραπευτή στην ελληνική μυθολογία άλλα πολλά από τα φυτά είναι σ αυτήν συνδεδεμένα με το Δωδεκάθεο αλλά και τις θεότητες της φύσης. Ο Απόλλωνας, η Άρτεμις, η Αφροδίτη είναι κάποιοι από τους Θεούς. Σύμβολο του φωτός και της χαράς ο πρώτος συνδέθηκε με αρκετά φυτά για να αιτιολογήσουν τα δώρα που έβρισκαν οι άνθρωποι της εποχής στη φύση. Το πιο γνωστό σύμβολο του Απόλλωνα από τα φυτά είναι βέβαια η Δάφνη του που τη χρησιμοποιούσε η Αρχιέρειά του, η μυστικιστική Πυθεία για να προβλέψει το μέλλον. Η Άρτεμις, θεά της φύσης έχει επίσης ιερά φυτά όπως και η Αφροδίτη που συμβολίζει το κάλλος- καθώς τα φυτά τα ίδια προσφέρουν μια μεγάλη ευχαρίστηση οπτική και ευωδίας.

Ήρωες, αγαπημένοι των θεών, με τεράστια δύναμη ή με υμνητή ομορφιά ή καλοσύνη συνδέθηκαν επίσης με πολλά εκ των φυτών ώστε να δοθεί πίσω από το μύθο το μήνυμα των ιδιοτήτων των φυτών αυτών ή να αιτιολογηθεί η ίδια τους η παρουσία καθώς τιε περισσότερες φορές τα φυτά δεν ήταν, παρά το αποτέλεσμα ενός θαύματος, μιας καλοσύνης ή μιας χάρης από τους θεούς.

 Τα περισσότερα των φυτών, κυρίως αυτά με όμορφα άνθη ή μυρωδιά συνδέθηκαν με ιστορίες αγάπης και θανάτου έχοντας στον πυρήνα τους το μήνυμα της αθανασίας αφού πολλά εξ αυτών δεν ήταν παρά το δημιούργημα των θεών μετά από το θάνατο ενός αγαπημένου θνητού. Η σύνδεση της γνώσης της  βοτανοθεραπείας με τους θεούς δεν ήταν μια υπερβολή αλλά η φυσική κατάληξη της σχέσης των ανθρώπων με τα φυτά.

Read more »

Απαραίτητα Εργαλεία

Από πολύ παλιά δύο είναι οι κύριες εμπειρικές διδασκαλίες σε όλους τους λαούς:
Η μαιευτική και η ενασχόληση με τα βότανα.
Παρ όλα αυτά, για διάφορους λόγους πολλές από τις αρχαίες τεχνικές είναι πλέον χαμένες και περιμένουν την εκ νέου τους ανακάλυψη από επιστήμονες του σήμερα.
Οι παγανιστικές κουλτούρες στις οποίες τόσο επιμένω και θα συνεχίσω να επιμένω, επικεντρώθηκαν ως είναι φυσικό στη βλάστηση του τόπου όπου αναπτύχθηκαν.
Δεν υπήρξε καμμία πηγή, καμμία αναφορά και καμμιά διδαχή που να μιλάει και να γνωρίζει για όλα τα βότανα της γης.
Όποια και αν είναι τα βότανα που θα επιλέξουμε, όποιος και αν είναι ο σκοπός που θα τα επιλέξουμε, θα πρέπει να αποκτήσουμε έναν οργανωμένο χώρο με όλα τα απαραίτητα εργαλεία που θα μας διευκολύνουν στις χρήσεις και τους επιθυμητούς χειρισμούς.

1) Γουδιά.
Φτιαγμένα από διάφορα υλικά , προτιμάμε τα πέτρινα και τα πορσελάνινα πρωτίστως, ακολούθως τα ξύλινα και ίσως, ορισμένες φορές και τα μεταλλικά.
Από τα 2 πρώτα, θα ήταν καλό να έχουμε διπλά προκειμένου να κονιορτοποιούμε εδώδιμα και μη εδώδιμα βότανα, αβλαβή και ίσως δηλητηριώδη σε διαφορετικά γουδιά.
Φυσικά θα πρέπει να ξεχωρίζουν οπτικά για να μην μπερδεύουμε ποιό προορίζεται για τα εδώδιμα και ποιό για τα ενδεχόμενα επιβλαβή / δηλητηριώδη.

Μεταλλικό επικασσιτερωμένο για αδρανοποίηση του υλικού

Το αγαπημένο μου γουδί από όνυχα

Aπό στεατίτη. Δημοφιλές υλικό αλλά εύθραυστο. Δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ.

Από πορσελάνη

2) Μύλος του καφέ.
Εννοείται οτι θα τον χρησιμοποιούμε μόνο για τα βότανα. Κονιορτοποιεί πολύ γρήγορα και πιο εύκολα από το γουδί.
3) Ηλεκτρικό μύλο και πάλι για αποκλειστική για τα βότανα χρήση.
Τον χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε μεγάλες ποσότητες από σκόνη για καθαριότητα κλπ.
4) Σφυράκι.
Για να σπάμε σκληρά μέρη , ρίζες , χοντρά κλαδιά, σκληρά περικάρπια.
5) Μαχαίρια-δρεπανάκια για τη συλλογή των βοτάνων.
6) Γυάλινα βαζάκια αποθήκευσης των αποξηραμένων βοτάνων.

7) Μπωλ ανάμειξης των λαδιών.
Θα πρέπει πάντα να είναι γυάλινα.

 8) Μπουκάλια για τις λοσιόν

 
8) Σταγονόμετρα.
Πάντοτε από σκούρο γυαλί.

9) Ζυγαριά.
Θα πρέπει να είναι καλή και  ακριβείας για μικρές ποσότητες.

10) Θερμόμετρα, κατσαρόλες και γιατί όχι αποστακτήρες για παρασκευή αιθέριων ελαίων.

Μικρός αποστακτήρας για χρήση οικιακή

11) Ετικέττες!
Θα πρέπει να βάζουμε ετικέττες σε όλα μας τα υλικά που θα γράφουμε το είδος, την εποχή συγκομιδής- αν πρόκειται για βότανο- ή τη μέρα αποθήκευσης- αν πρόκειται να το διατηρήσουμε ή την ημερομηνία παρασκευής αν πρόκειται για έλαιο ή πούδρα.
Πιστέψτε με, αν δεν βάζουμε ετικέττες είναι μαθηματικά βέβαιο οτι θα κάνουμε λάθη που μπορεί να είναι έως και επικίνδυνα.

12) Ένα σημειωματάριο.
Εκεί, μπορούμε να σημειώνουμε οτιδήποτε θέλουμε ή πρέπει ή συλλέγουμε ως πληροφορία για το φυτό μας ή για το παρασκεύασμα που θέλουμε να φτιάξουμε.
Θα βοηθήσει αν έχουμε ένα για τα φυτά μας και ένα για τις συνταγές μας.
Αν θέλει κάποιος να τα φτιάξει όπως συνήθιζαν - και εξακολουθούν οι πρακτικοί παγανσιτές, θα πρέπει να γράφουν χειρόγραφα και με μολύβι ή φυσικό μελάνι.
Συνήθως, τα συνταγολόγια που έχει κάποιος είναι πανάκριβα ή δυσεύρετα, με βαρύτιμο δέσιμο.

Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται παρά λίγη φαντασία και  πρωτοτυπία..

Ένα συνταγολόγιο για τη Φύση. Χωρά αμφιβολία?

11) Πολλά βαμβακερά σακουλάκια για την κατασκευή βοτανικών πουγκιών.
Στη μαγεία είναι αρκετά δημοφιλή και έχουν ως ονομασίες mojo bags ( αν ο σκοπός τους είναι αρνητικός ) ή juju αν είναι αρνητικός, συνήθως λέγονται   gris-gris bags και μεταφέρουν εκτός απο αποξηραμένα βότανα και μικρά μπουκαλάκια με υγρό.
Κυρίως δεν είναι άλλο από θεραπευτικά πουγκάκια.

Τα πουγκιά των βοτάνων όπως και όλα τα εργαλεία ελκύουν μία σειρά παραδόσεων και προλήψεων.
Ένα πουγκάκι δεν θα πρέπει να το δει κανείς , δεν θα πρέπει να κρεμαστεί από το λαιμό του κατόχου του, δεν θα πρέπει να αγγιχτεί από άλλον.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα γουδιά, τα βάζα και τα μπουκάλια και φυσικά, με τα ίδια τα βότανα και τα υποπροϊόντα που παρασκευάζουμε έως ότου αυτά φτάσουν στην τελική τους μορφή.

Read more »

Καλλιέργεια των βοτάνων

Για να χρησιμοποιήσουμε κάποια βότανα θα πρέπει να είμαστε σίγουροι για αρκετά πράγματα, από τα πλέον απλά όπως να ξεχωρίσουμε το είδος και  να διαπιστώσουμε οτι είναι σωστά αποξηραμένα έως να γνωρίζουμε οτι έχουν συγκομιστεί ενώ καλλιεργήθηκαν σε μέρη που δεν τα επιβάρυνε το περιβάλλον.
Η περιβαλλοντική τοξικότητα είναι πολύ σημαντικός παράγοντας κυρίως για τα βότανα που έχουν συνήθως την ιδιότητα της μεγάλης και μη εκλεκτικής απορροφητικότητας πολλών στοιχείων από έδαφος, νερό και αέρα.
Για τους ίδιους λόγους, βότανα που καλλιεργούμε εμείς σε μέρη γεμάτα καυσαέρια ή βαριά  ατμοσφαιρικά τοξικά ή σε εδάφη με επιβαρυμένους υδροφόρους ορίζοντες από τις γύρω εντατικές καλλιέργειες, μπορεί να είναι έως και κατάλληλα για ευρεία και συστηματική  θεραπευτική ή καλλυντική χρήση.

Τα βότανα συνήθως χρησιμοποιούνται πολλαπλώς:
Ως τροφή
Πόσιμα
Ως μπαχαρικά
Ως καλλυντικά
Διακοσμητικά
Για φυτοπροστασία κήπων

Σε κάθε περίπτωση μπορούμε να έχουμε μερικά ακόμα και στην κουζίνα μας ή για να στολίσουμε τον κήπο μας και αν είμαστε σίγουροι οτι δεν είναι επιβαρυμένα, για οποιαδήποτε ίαση ή ανακούφιση.

Από την άλλη, τα περισσότερα και κυρίως όσα δεν δίνουν διακοσμητική άνθηση είναι πολύ ανθεκτικά σε αντίξοες συνθήκες.

Η αντοχή ή και η ανοχή τους σε δύσκολες συνθήκες είναι κατά το σύνηθες ο λόγος που αναπτύσσουν τις πολύτιμες αρωματικές τους ιδιότητες.

Συνήθως χρησιμοποιώ τον όρο "αρωματικό" και " θεραπευτικό" χωρίς  διάκριση επειδή τεχνικά μιλώντας, οι δύο αυτές έννοιες συνήθως ταυτίζονται.

Ο χώρος που συνήθως συνιστά πρόβλημα, δεν είναι περιοριστικός.
Γλάστρες πολλαπλής φύτευσης και κρεμαστές κατασκευές μπορούν να μας δώσουν όλη την επιφάνεια που χρειαζόμαστε χωρίς να περιοριστεί ο χώρος του σπιτιού μας.

Μπορούμε να δημιουργήσουμε συνθέσεις που ταιριάζουν στη διακόσμησή μας και ανάμεσα στα άλλα, να ομορφύνουμε το χώρο μας, δίνοντάς του παράλληλα μία ατμόσφαιρα ηρεμίας και θετικά φορτισμένη.

Τα περισσότερα φυτά , όταν επιλέγονται προσεκτικά μπορούν να αλλάξουν όλη την ενέργεια που περιβάλλει το χώρο μας, και τα βότανα, ακόμα περισσότερο.

Η καλλιέργειά τους στο χώρο μας, αποτελεί το πρώτο βήμα για όσους θέλουν να  εφαρμόσουν όχι μόνο μία εκτεταμένη τους χρήση αλλά και να αποκτήσουν μία πιο ολοκληρωμένη σχέση με όλο το φάσμα της επενέργειάς τους που είναι πάντοτε πολυεπίπεδη.

Η ψυχολογική κατάσταση που μας δημιουργεί θα μας διευκολύνει στο να το πάρουμε από το βοτάνι μας αυτό που θέλουμε στο μέγιστο βαθμό.

Άλλωστε, στη μαγεία στην οποία αναφέρομαι και θα αναφέρομαι συχνά, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει η ανταλλαγή ενεργειών μεταξύ του φυτού μας και ημών σε οποιοδήποτε στάδιο και αν αρχίσουμε να το χρησιμοποιούμε, είτε το φυτέψουμε, το μεγαλώσουμε και το συγκομίσουμε εμείς, είτε το πάρουμε ημιεπεξεργασμένο ή επεξεργασμένο και έτοιμο για τη χρήση μας.

Συνήθως, η φαντασία μας είναι αρκετή ως εργαλείο για να πετύχουμε υπέροχα αποτελέσματα με μερικά φυτά εξωτερικού ή εσωτερικού χώρου.

Άλλες πάλι φορές, αν θέλουμε να πειραματιστούμε με πολύ ειδικές επιδράσεις όπως τις πλανητικές στα φυτά μας θα πρέπει να σχεδιάσουμε το μέρος που θα τα μεγαλώσουμε.

Ακόμα και αν δεν θέλουμε να  διερευνήσουμε κάτι περισσότερο , οι ιδέες που μπορεί να αντλήσουμε από κήπους με συγκεκριμένη καλλιεργητική αντίληψη, είναι πάρα πολλές.

 Τα σπεροειδή σχήματα όπως και τα σχήματα σε παρτέρια είναι κάτι που αγαπώ πολύ και θα επανέλθω σ'αυτές με αρκετές οδηγίες για το σχεδιάσμό τους.

Αν υπάρχει ένας λόγος που αναφέρομαι πολύ συχνά στις παγανιστικές ανά το χρόνο τεχνικές , είναι οτι εκεί μπορεί κάποιος να βρει κατά την άποψή μου την ολιστική άποψη της οικολογικής συνείδησης.

Η επικοινωνία και η σύνδεση μας με τη φύση είναι ό,τι χάσαμε σήμερα και αυτό που επιζητάμε ενδόμυχα να ανακτήσουμε και πάλι.

Η ίδια μας η συστηματική ενασχόληση με τα βότανά μας, όταν γίνεται με προσήλωση και αγάπη, χωρίς να το σκεφτούμε, χωρίς να το επιδιώξουμε ,θα μας οδηγήσει σε ένα επίπεδο κατανόησης της κάθε επενέργειά τους και ταυτόχρονα, θα μας διδάξει πόσ οσημαντική είναι η ανταλλαγή της προσωπικής μας ενέργειας μ'αυτά.
Αυτό, είναι το πρώτο και πολύ βασικό βήμα με όσα προσπαθώ να παρουσιάσω μνημονεύοντας πρακτικές που δεν συνδέονται συνήθως και στην κοινή αντίληψη με τη φροντίδα των φυτών.

Όμως , ειδικά στα βότανα λειτουργεί με κάποιον μή αντιληπτό τρόπο η νομοτέλεια του ό,τι δίνεις , παίρνεις.
Οι ενέργειές τους είμαστε εμείς, και εμείς είμαστε οι ενέργειές τους ως ένα μεγάλο βαθμό.
Αυτό, δεν είναι κάτι που μπορεί να σημειωθεί σε κανένα επιστημονικό βιβλίο, αλλά και ο τελευταίος πυο ασχολείται με τα βότανα, ο πλέον πρακτικός και αυθόρμητος χρήστης τους , κάτω από οποιαδήποτε σκοπιμότητα, μπορεί να το βεβαιώσει.
Ό,τι δίνουμε παίρνουμε και κάθε φορά που διαπιστώνουμε οτι έχουμε να δώσουμε κάτι περισσότερο, γινόμαστε εμείς, λίγο καλύτεροι,με κάπως ευρύτερους ορίζοντες.

Αυτό, είναι μία πολύτιμη ευεργεσία των βοτάνων μας που δεν γίνεται να ανιχνευθεί εργαστηριακά αλλά που έχει αποτέλεσμα σε κάθε επίπεδο που αυτό πραγματοτοποιείται.

Read more »